Początki

Historia Amerykańskiego Pit Bull Terriera sięga początku XIX wieku. Wywodzi się od staroangielskiego buldoga. Te duże psy były powszechnie wykorzystywane do okrutnych walk z bykami (“bull baiting”) w Anglii oraz w mniejszym stopniu w Stanach Zjednoczonych, które stanowiły rozrywkę mas robotniczych. Zazwyczaj w trakcie takiej walki byk był przywiązywany do drążka, a jego rogi pokrywane były woskiem lub smołą. Zwierzę było następnie szturchane kijami przez widzów, aż do stanu rozwścieczenia. Następnie wypuszczano dwa lub trzy psy, które atakowały byka, zwykle uderzając go w nos, ogon, ucho lub inne wrażliwe miejsce. Nagrody przyznawano psom, które wykazywały się największą sprawnością w walce, wytrzymałością i nieustępliwością w atakach (gameness). W 1835 roku zakazano tego procederu w Anglii, więc ich organizatorzy zeszli do podziemia skupiając się na zabijaniu przez psy szczurów na czas oraz walkach pomiędzy psami. Stały się one szczególnie popularne w górniczych rejonach Staffordshire, gdzie często odbywały się w przygotowanych naprędce dołach lub w kopalniach. Ostatecznie coraz częściej zaczęto organizować walki psów, ponieważ łatwiej było je ukryć przed wzrokiem, a tym samym przed prawem. Te krwawe rozrywki wymagały większej zwinności i szybkości, więc buldogi zaczęto krzyżować z zaciekłymi terierami. W miarę jak walki stawały się bardziej powszechne, następowała coraz większa selekcja mniejszych i szybszych psów. W wyniku tego procesu uzyskano rasy takie jak: Bull and Terrier, Pit Dog i Pit Bull Terrier.

Przybycie do USA

Na krótko przed wybuchem wojny secesyjnej do Stanów Zjednoczonych przybyli imigranci z Wysp Brytyjskich z psami, które zostały nazwane “amerykańskimi” Pit Bull Terrierami. Choć psy te zostały wyhodowane specjalnie do walk, wkrótce zaczęły pełnić wiele innych ról. Najczęściej były odpowiedzialne za ochronę bydła i owiec przed dzikimi zwierzętami i złodziejami, a także pomagały w polowaniach oraz łapaniu półdzikich zwierząt. Okazały się także wyjątkowo lojalne i oddane wobec opiekunów oraz ich rodzin, w tym dzieci. W pierwszej połowie XX wieku zaczęto je postrzegać jako towarzyszy klasy robotniczej, w szczególności w USA, gdzie zaczęły być nazywane „All American Dog”. Podczas obu wojen światowych pitbulle służyły w armii, a ich wizerunek pojawiał się na plakatach i reklamach, w logotypach firm i popularnych programach telewizyjnych. Pit Bull był również ulubieńcem polityków, uczonych i celebrytów – wśród jego opiekunów byli Theodore Roosevelt, Fred Astaire i Mark Twain. Po II wojnie światowej Pit Bulle były postrzegane jako zwykłe psy domowe i dalej wykorzystywano je do towarzystwa, stróżowania, zaganiania bydła i polowań. W 1976 roku Kongres USA zdelegalizował walki psów. W większości stanów posiadanie psów do celów walki, udział w walkach oraz uczestniczenie jako widz stały się przestępstwem. W efekcie proceder ten zszedł do jeszcze głębszego podziemia. W latach 80-tych zwiększył się popyt na pitbulle, których hodowanie do udziału w nielegalnych walkach coraz częściej traktowano jako sposób na pozyskanie dużej ilości pieniędzy. Wkrótce pitbulle zaczęto kojarzyć z zagrożeniem oraz przestępczym półświatkiem, a ich zła sława zaczęła się rozprzestrzeniać. Od kilkunastu lat możemy zauważyć odmienny trend – wiele psów ras TTB, w tym pitbulli uratowanych od udziału w nielegalnych walkach, pełni funkcję psów terapeutycznych po pomyślnym przejściu testu Canine Good Citizen świadczącym o zrównoważonym temperamencie i łagodności.

Rasa czy typ?

Klasyfikacja amerykańskiego Pit Bull Terriera to skomplikowana historia. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) do dzisiaj nie uznaje go za odrębną rasę. Amerykańskie pitbulteriery są zarejestrowane przede wszystkim w United Kennel Club (UKC) - drugiej największej po FCI organizacji kynologicznej na świecie. Została ona stworzona w 1898 roku specjalnie w celu rejestracji rasy Pit Bull Terrier. Początkowo rejestr ten miał na celu ujednolicenie zasad, według których prowadzono walki psów. Mimo prowadzenia przez tę organizację od lat oficjalnej polityki sprzeciwiania się nielegalnemu procederowi, nadal wśród zarejestrowanych w niej zwierząt część jest hodowana i selekcjonowana do nielegalnych walk. Psy o tej samej nazwie są rejestrowane także w mniejszych rejestrach, m.in. American Dog Breeders Association (ADBA), All American Dog Registry (AADR) Bonified Registry oraz Sporting Dog Registry (SDR). Ponadto American Kennel Club, największa organizacja w USA powstała w 1884 roku, uznała rasę od 1935 roku, ale nadała jej inną nazwę - Staffordshire Terrier. Akceptacja wymagała ksiąg hodowlanych sięgających wielu pokoleń. Jedyną organizacją posiadającą wtedy dobre rejestry tej rasy było UKC, którego celem była rejestracja i kontrola psów bojowych. W związku z tym prawie wszystkie psy kwalifikujące się do rejestracji w AKC jako Staffordshire Terrier były albo psami bojowymi albo bezpośrednimi potomkami psów bojowych zarejestrowanych jako Pit Bull Terrier w UKC. Sytuacja praktycznie nie zmieniła się do dzisiaj - w 1972 roku AKC tylko zmieniło nazwę rasy na Amerykańskiego Staffordshire Terriera, aby odróżnić go od angielskiej rasy o tej samej nazwie.